5.0
(3 Oceny)
Przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy (AML) to zbiór przepisów, regulacji i procedur mających na celu wykrycie działań mających na celu ukrycie nielegalnych funduszy jako legalnych dochodów. Celem prania brudnych pieniędzy jest ukrywanie przestępstw, począwszy od uchylania się od płacenia podatków na małą skalę i handlu narkotykami, aż po korupcję publiczną i finansowanie grup uznanych za organizacje terrorystyczne.
Przeczytaj: Ranking giełd kryptowalutowych w 2024 roku
Przepisy prawne dotyczące przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy były odpowiedzią na rozwój branży finansowej, zniesienie międzynarodowej kontroli kapitału oraz rosnącą łatwość przeprowadzania skomplikowanych łańcuchów transakcji finansowych.
Panel wysokiego szczebla Organizacji Narodów Zjednoczonych oszacował roczne przepływy związane z praniem pieniędzy na 1,6 biliona dolarów, co stanowi 2,7% światowego PKB w 2020 roku.
Przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy w kryptowalutach (AML) obejmuje prawa, przepisy i praktyki mające na celu powstrzymanie przestępców przed przekształcaniem nielegalnie zdobytych kryptowalut w pieniądze fiat.
Przeczytaj: Najlepsze kantory kryptowalut w 2024 roku
Grupa zadaniowa ds. działań finansowych (FATF) ustanawia standardy dla przepisów AML na całym świecie. FATF rozpoczęła publikowanie wytycznych dotyczących AML w zakresie kryptowalut w 2014 roku, a decydenci w jurysdykcjach członkowskich FATF szybko podjęli działania; dziś FinCEN, Komisja Europejska i dziesiątki innych organów regulacyjnych skodyfikowały większość zaleceń FATF dotyczących AML w zakresie kryptowalut do prawa.
Przeczytaj: Giełda kryptowalut Binance w 2024 roku
Stamtąd pałeczkę przekazuje się dostawcom usług związanych z aktywami wirtualnymi (VASP) – grupie, którą FATF definiuje jako obejmującą giełdy kryptowalutowe, emitentów stablecoinów oraz, w poszczególnych przypadkach, niektóre protokoły DeFi i rynki NFT. Firmy te wykonują ciężką pracę, aby zapobiec praniu brudnych pieniędzy, zatrudniając specjalistów ds. zgodności, wymagając sprawdzania tożsamości klientów i stale monitorując transakcje pod kątem podejrzanych działań.
W przypadku zaobserwowania podejrzanej aktywności VASP zgłaszają te informacje do odpowiednich organów regulacyjnych i agencji, które następnie wykorzystują narzędzia do analizy blockchain, takie jak Chainalysis Reactor, w celu zbadania przepływu środków i powiązania nielegalnej działalności z rzeczywistymi identyfikatorami.
Azjatyckie organy regulacyjne podejmują stopniowe kroki, aby wzmocnić przepisy AML, Monetary Authority of Singapore (MAS) zwiększył swoje zaangażowanie w sektorach w 2018 r. W piątej dyrektywie UE w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy (5 AMLD) wymieniono przepisy dotyczące branży kryptowalut. W miarę wydawania kolejnych przepisów, firmy z branży kryptowalutowej zaczęły przyjmować narzędzia do monitorowania i zapewniania zgodności.
Przeczytaj: Giełda kryptowalut OKX w 2024 roku
Kryptowaluta pozostaje atrakcyjna dla przestępców ze względu na swoją pseudonimową naturę i łatwość, z jaką pozwala użytkownikom przesyłać środki w dowolne miejsce, nawet pomimo jej przejrzystej i identyfikowalnej konstrukcji. Tylko w 2020 roku środki wyprane za pośrednictwem giełd kryptowalutowych przekroczyły 2,3 miliarda dolarów. Skuteczne przepisy AML mają dwie ważne konsekwencje: po pierwsze, sprawiają, że schematy prania pieniędzy są bardziej ryzykowne i mniej opłacalne; po drugie, tworzą nowe możliwości, dzięki którym śledczy mogą złapać i ścigać przestępców.
Skuteczne procedury AML w firmach kryptowalutowych są równie istotne: dzięki ciągłemu monitorowaniu transakcji, osoby odpowiedzialne za zgodność z przepisami mogą powstrzymać wiele z tych schematów zanim się rozpoczną.
Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) ustanawia globalne standardy przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy. W 2014 roku FATF opublikowała wytyczne dotyczące AML dla kryptowalut, a decydenci w jurysdykcjach członkowskich FATF szybko podjęli działania. FinCEN, Komisja Europejska i dziesiątki innych organizacji regulacyjnych skodyfikowały większość zaleceń FATF dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy w kryptowalutach do prawa.
Obowiązek ten spoczywa na giełdach kryptowalutowych, emitentach stablecoinów oraz, w poszczególnych przypadkach, na niektórych protokołach DeFi i rynkach NFT, określonych przez FATF jako dostawcy usług związanych z aktywami wirtualnymi (VASP). Zgodnie z naszymi postępami, osoby odpowiedzialne za zgodność z przepisami w ramach VASP muszą przeprowadzać kontrole typu „know-your-customer” (KYC) i regularnie monitorować transakcje pod kątem podejrzanych działań, aby zapobiec nielegalnym transakcjom, które mogą być powiązane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu.
Ponadto dostawcy usług wirtualnych muszą zgłaszać podejrzane działania odpowiednim organom regulacyjnym i agencjom, które następnie analizują przepływ środków i śledzą bezprawne działania do rzeczywistych identyfikatorów za pomocą różnych narzędzi, w tym analizy blockchain.
Chociaż z kryptowalutami i aktywami wirtualnymi wiąże się kilka obaw związanych z AML/CTF, najważniejsze z nich są następujące:
FATF wydała raport w czerwcu 2014 r., Virtual Currencies Key Definitions and Potential AML/CFT Risks, podkreślając następujące obszary obaw związanych z kryptowalutami:
Wysoki stopień anonimowości: Transakcje kryptowalutowe mogą pozwalać na większą anonimowość niż tradycyjne metody płatności bezgotówkowych. Użytkownicy mogą handlować walutą wirtualną w Internecie, generalnie charakteryzują się relacjami z klientami, które nie mają charakteru bezpośredniego, i mogą zezwalać na anonimowe finansowanie (finansowanie gotówkowe lub finansowanie przez osoby trzecie za pośrednictwem wirtualnych kantorów, które nie identyfikują odpowiednio źródła finansowania). Mogą one także zezwalać na anonimowe przelewy, jeśli nadawca i odbiorca nie są dostatecznie zidentyfikowani.
Transakcje transgraniczne: Ryzyko związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy/finansowaniu terroryzmu wzrasta, gdy transakcje mają zasięg ogólnoświatowy i dotyczą dowolnej jurysdykcji, co utrudnia nadzór i egzekwowanie przepisów.
Brak centralnego nadzoru: Organy ścigania nie mogą prowadzić dochodzenia ani zajmować aktywów w jednym centralnym miejscu lub podmiocie (administratorze) (choć organy mogą namierzać poszczególne podmioty wymieniające waluty ze względu na informacje o klientach, które mogą one gromadzić). Dlatego transakcje w walutach wirtualnych zapewniają poziom anonimowości, który nie jest możliwy w przypadku tradycyjnych kart kredytowych i debetowych czy starszych systemów płatności internetowych.
Programy KYC składają się zazwyczaj z trzech elementów: identyfikacji klientów, badania due diligence i bieżącego monitorowania.
Program identyfikacji klienta, czyli „CIP”, weryfikuje, czy klient jest tym, za kogo się podaje, poprzez wykorzystanie wiarygodnych i niezależnych danych. Informacje weryfikacyjne mogą obejmować: imię i nazwisko klienta, datę urodzenia, adres, dokumenty potwierdzające tożsamość, takie jak prawo jazdy lub paszport, a w przypadku klientów korporacyjnych często wymagane są licencje biznesowe i akty założycielskie.
Customer Due Diligence, w skrócie „CDD”, to ocena ryzyka związanego z nowym klientem lub relacjami biznesowymi. Dostawcy usług finansowych przypisują oceny ryzyka do kont na podstawie sprawdzenia przeszłości, ankiet przeprowadzonych wśród klientów oraz przeglądu historii transakcji klienta.
Ciągłe monitorowanie polega na nieustannym sprawdzaniu transakcji pod kątem oznak działalności przestępczej. W przypadku wykrycia podejrzanej działalności, dostawcy usług wirtualnych są zobowiązani do składania raportów o podejrzanej działalności (SAR) do FinCEN lub innych właściwych organów ścigania.
5.0
(3 Oceny)
5.0
(3 Oceny)
