5.0
(2 Oceny)
Rug pull to złośliwy manewr w branży kryptowalutowej, polegający na porzuceniu projektu przez twórców kryptowalut i ucieczce z funduszami inwestorów. Rug pulls zazwyczaj zdarzają się w ekosystemie zdecentralizowanych finansów (DeFi), zwłaszcza na zdecentralizowanych giełdach (DEX), gdzie złośliwe osoby tworzą token i wprowadzają go na DEX, a następnie łączą go z wiodącą kryptowalutą, taką jak Ethereum.
Przeczytaj: Najlepsze kantory kryptowalut w 2024 roku
Gdy znaczna liczba niczego nie podejrzewających inwestorów wymieni swoje ETH na wymieniony token, twórcy wycofują wszystko z puli płynności, doprowadzając cenę monety do zera. Twórcy monety mogą nawet wywołać tymczasowy szum na Telegramie, Twitterze i innych platformach mediów społecznościowych i początkowo wprowadzić znaczną ilość płynności do swojej puli, aby wzbudzić zaufanie inwestorów.
Rug pulls prosperują na DEX-ach, ponieważ tego typu giełdy pozwalają użytkownikom na darmowe notowanie tokenów bez audytu, w przeciwieństwie do scentralizowanych giełd kryptowalutowych. Ponadto tworzenie tokenów na otwartych protokołach blockchain, takich jak Ethereum, jest łatwe i bezpłatne. Złośliwe podmioty wykorzystują te dwa czynniki na swoją korzyść.
Należy pamiętać, że zdecentralizowane giełdy, takie jak Uniswap, algorytmicznie ustalają ceny tokenów w puli w zależności od dostępnych sald. Aby nie paść ofiarą „rug pull”, należy sprawdzić płynność w danej puli. Jest to jednak dopiero pierwszy krok. Musisz również sprawdzić, czy pula tokenów nie jest zablokowana. Większość renomowanych projektów blokuje płynność puli na określony czas.
Inną ważną cechą charakterystyczną dla rug pull jest gwałtowny wzrost ceny monety w ciągu kilku godzin. Na przykład, w ciągu 24 godzin cena takiej monety może wzrosnąć z 0 do 50x. Ta sztuczka ma na celu wywołanie FOMO, które skłoni więcej osób do zainwestowania w dany token.
Aby projekt mógł zostać uznany za „unruggable”, oznacza to, że zespół deweloperów nie ma znacznej ilości tokenów, które mogłyby pomóc w jego realizacji. Bez dużej liczby tokenów należących do zespołu, które mogłyby zostać przejęte w ramach oszustwa typu „rug pull” lub „exit scam”, projekt może zostać uznany za nierynkowy.
Innym sposobem myślenia o projekcie nie do ruszenia jest sytuacja, w której zespół zrzeka się własności jakichkolwiek tokenów, np. tokenów, które nabyłby w przedsprzedaży.
Przeczytaj: Ranking giełd kryptowalutowych w 2024 roku
W kryptowalutach występują trzy główne rodzaje rug pulls: kradzież płynności, ograniczanie zleceń sprzedaży i dumping.
Kradzież płynności ma miejsce, gdy twórcy tokenów wycofują wszystkie monety z puli płynności. W ten sposób pozbawiają walutę całej wartości wniesionej przez inwestorów, co powoduje spadek jej ceny do zera.
Takie „wyciągnięcia płynności” zdarzają się zazwyczaj w środowiskach DeFi. DeFi rug pull jest najczęstszym oszustwem związanym z wyjściem z inwestycji.
Ograniczanie zleceń sprzedaży to subtelny sposób, w jaki złośliwy programista może oszukać inwestorów. W takiej sytuacji deweloper koduje tokeny w taki sposób, że jest jedyną stroną, która może je sprzedać.
Następnie deweloperzy czekają, aż inwestorzy detaliczni kupią ich nową kryptowalutę za pomocą sparowanych walut. Waluty sparowane to dwie waluty, które zostały sparowane na potrzeby handlu, z jedną w stosunku do drugiej. Gdy tylko pojawi się wystarczająco pozytywna akcja cenowa, inwestorzy porzucają swoje pozycje, pozostawiając po sobie bezwartościowy token.
Oszustwo związane z tokenem Squid jest przykładem tego rodzaju wyciągnięcia dywanu.
Dumping ma miejsce, gdy deweloperzy szybko wyprzedają swoje duże zapasy tokenów. Powoduje to spadek ceny monety i pozostawia pozostałych inwestorów w posiadaniu bezwartościowych tokenów. „Dumping” zwykle ma miejsce po intensywnej promocji na platformach mediów społecznościowych. Wynikający z tego gwałtowny wzrost cen i wyprzedaż są znane pod nazwą Pump-and-Dump Scheme.
Dumping jest bardziej etyczną szarą strefą niż inne oszustwa typu DeFi rug pull. Ogólnie rzecz biorąc, kupowanie i sprzedawanie własnej waluty przez twórców kryptowalut nie jest nieetyczne. „Dumping”, jeśli chodzi o oszustwa DeFi rugby kryptowalutowe, to kwestia tego, jak dużo i jak szybko monety są sprzedawane.
Przeczytaj: Giełda kryptowalut OKX w 2024 roku
Rug pulls występują w dwóch formach: twardej i miękkiej. Złośliwy kod i kradzież płynności finansowej to „hard pulls”, natomiast „soft pulls” to wyrzucanie aktywów.
Rug pulls mogą być „twarde” lub „miękkie”. Hard rug pulls występują wtedy, gdy twórcy projektów kodują złośliwe backdoory w swoich tokenach. Złośliwe backdoory to ukryte exploity, które zostały zakodowane w inteligentnym kontrakcie projektu przez jego twórców. Zamiar popełnienia oszustwa jest oczywisty od samego początku. Kradzież płynności jest również uważana za „hard pull”.
Miękkie wyciągnięcie dywanu dotyczy twórców tokenów, którzy szybko pozbywają się swoich kryptowalut. W ten sposób w rękach pozostałych inwestorów kryptowalutowych pozostaje mocno zdewaluowany token. Chociaż dumping jest nieetyczny, nie może być czynem przestępczym w takim samym stopniu, jak hard pulls.
Istnieje kilka wyraźnych oznak, na które inwestorzy mogą zwracać uwagę, aby uchronić się przed rug pulls, takich jak brak blokady płynności i brak zewnętrznego audytu.
Poniżej przedstawiamy sześć znaków, na które użytkownicy powinni zwracać uwagę, aby chronić swoje aktywa przed rug pullami w kryptowalutach.
Inwestorzy powinni rozważyć wiarygodność osób stojących za nowymi projektami kryptowalutowymi. Czy deweloperzy i promotorzy są znani w społeczności kryptowalutowej? Jakie są ich osiągnięcia? Jeśli zespół deweloperów został ujawniony, ale nie jest dobrze znany, czy nadal wydaje się, że są oni legalni i zdolni do spełnienia swoich obietnic?
Inwestorzy powinni być sceptyczni wobec nowych i łatwych do podrobienia kont i profili w mediach społecznościowych. Jakość białej księgi projektu, strony internetowej i innych mediów powinna dostarczyć wskazówek na temat ogólnej legalności projektu.
Anonimowi twórcy projektu mogą być czerwoną flagą. To prawda, że oryginalna i największa na świecie kryptowaluta została stworzona przez Satoshi Nakamoto, który do dziś pozostaje anonimowy, ale czasy się zmieniają.
Jednym z najprostszych sposobów na odróżnienie monety będącej oszustwem od legalnej kryptowaluty jest sprawdzenie, czy waluta nie ma blokady płynności. W przypadku braku blokady płynności na podaży tokenów nic nie powstrzymuje twórców projektu przed ucieczką z całą płynnością.
Płynność zabezpiecza się za pomocą inteligentnych kontraktów z blokadą czasową, najlepiej trwających od trzech do pięciu lat od pierwszej oferty tokena. Deweloperzy mogą samodzielnie zaprojektować własne blokady czasowe, jednak blokady innych firm mogą zapewnić większy spokój.
Inwestorzy powinni również sprawdzić, jaki procent puli płynności został zablokowany. Blokada jest przydatna tylko proporcjonalnie do wielkości puli płynności, którą zabezpiecza. Wartość ta, zwana całkowitą wartością zablokowaną (TVL), powinna wynosić od 80% do 100%.
Zły podmiot może zakodować token w taki sposób, aby ograniczyć możliwość sprzedaży niektórym inwestorom, a innym nie. Takie ograniczenia sprzedaży to znak rozpoznawczy projektu, który jest oszustwem.
Ponieważ ograniczenia sprzedaży są ukryte w kodzie, zidentyfikowanie oszustwa może być trudne. Jednym ze sposobów sprawdzenia tego jest zakup niewielkiej ilości nowej monety, a następnie natychmiastowa próba jej sprzedaży. Jeśli wystąpią problemy z wydaniem dopiero co zakupionej monety, projekt prawdopodobnie jest oszustwem.
Nagłe, gwałtowne zmiany cen nowej monety powinny być traktowane z ostrożnością. Dotyczy to niestety sytuacji, gdy token nie ma zablokowanej płynności. Znaczne skoki cen nowych monet DeFi są często oznaką „pompy” przed „wysypem”.
Inwestorzy sceptycznie nastawieni do ruchu cenowego monety mogą skorzystać z eksploratora bloków, aby sprawdzić liczbę posiadaczy monety. Mała liczba posiadaczy sprawia, że token jest podatny na manipulację ceną. Oznaki małej grupy posiadaczy tokenów mogą również oznaczać, że kilka wielorybów może zrzucić swoje pozycje i spowodować poważny i natychmiastowy spadek wartości monety.
Jeśli coś brzmi zbyt dobrze, by mogło być prawdziwe, prawdopodobnie takie jest. Jeśli zyski z nowej monety wydają się podejrzanie wysokie, ale nie okazuje się, że jest to „rug pull”, prawdopodobnie jest to schemat Ponziego.
Gdy tokeny oferują trzycyfrową roczną stopę zwrotu (APY), choć nie musi to oznaczać oszustwa, te wysokie zyski zwykle wiążą się z równie wysokim ryzykiem.
Obecnie standardową praktyką jest poddawanie nowych kryptowalut formalnemu procesowi audytu kodu, przeprowadzanemu przez renomowaną stronę trzecią. Jednym z głośnych przykładów jest Tether (USDT), scentralizowany stablecoin, którego zespół nie ujawnił, że posiada on aktywa nieoparte na fiatach. Audyt ma szczególne zastosowanie w przypadku walut zdecentralizowanych, gdzie domyślny audyt dla projektów DeFi jest koniecznością.
Jednak potencjalni inwestorzy nie powinni po prostu wierzyć na słowo zespołowi deweloperskiemu, że audyt został przeprowadzony. Audyt powinien być możliwy do zweryfikowania przez stronę trzecią i wykazać, że w kodzie nie znaleziono niczego złośliwego.
Rozpoznanie oszustwa polegającego na wyciągnięciu kryptowaluty na dywan: Trzeba trochę pogłówkować
Szacuje się, że w 2021 roku w wyniku oszustw kryptowalutowych typu rug pull inwestorom skradziono 7,7 miliarda dolarów. Inwestorzy ci ufali, że inwestują w legalne projekty, tylko po to, by potem zostać wyciągniętym spod ich stóp.
Przed zainwestowaniem w nowy projekt warto poświęcić trochę czasu na zbadanie nowych kryptowalut i dołożyć należytej staranności.
5.0
(2 Oceny)
5.0
(2 Oceny)
